Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011
Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Νέοι και Νέες,
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα δύο χρόνια που ασκεί την εξουσία έχει επιφέρει μεγάλα δεινά στον τόπο μας. Η κάθετη ύφεση της οικονομίας και η επίθεση σε κάθε κοινωνική κατάκτηση των τελευταίων 70 ετών προκειμένου οι τοκογλύφοι δανειστές να καταληστέψουν το λαό μας, στο όνομα της αποπληρωμής του επαχθούς χρέους, έχει επηρεάσει άμεσα τη ζωή όλων μας.
Περισσότερο όμως από κάθε άλλον, έχει επηρεάσει την δική σας ζωή!
Η επίθεση που δέχεται σήμερα η νέα γενιά από αυτή τη κυβέρνηση της υποτέλειας - που έφτασε στο σημείο με την υπογραφή του μνημονίου να εκχωρήσει την Εθνική κυριαρχία της χώρας στους ξένους - είναι μια επίθεση που στοχεύει το πιο ευαίσθητο και πολύτιμο κομμάτι της χώρας.
Προσπαθεί να ξεκόψει τη νεολαία της Ελλάδος από την Παιδεία, τον Πολιτισμό και τις παραδόσεις του λαού μας αλλοιώνοντας την ιστορία μας και προβάλλοντας ξένα πρότυπα.
Σήμερα η νεολαία σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης.
Κλείνουν τα ολοήμερα και μειώνονται νηπιαγωγεία και οι παιδικοί σταθμοί. Καταργούνε σχολεία και ακυρώνουν τις μεταφορές μαθητών από απομακρυσμένες περιοχές.
Μειώνουν δραματικά τα κονδύλια για την Παιδεία, κάνοντας αδύνατη τη λειτουργία ενός δημόσιου και δημοκρατικού πανεπιστημίου.
Ψηφίζουν τον νόμο για την «μεταρρύθμιση» της Παιδεία για να παραδώσουν τα πανεπιστήμια στους ιδιώτες και καταργούν το πανεπιστημιακό άσυλο, για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν ελεύθερα τις δυνάμεις καταστολής ενάντια στο δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα.
Ένας σημαντικός αριθμός νέων που θα πάρουν το πτυχίο τους θα επανδρώσουν τις νέες στρατιές ανέργων. Σήμερα το 40% των νέων είναι άνεργοι σε μια οικονομία που κάθε μέρα βυθίζεται στην ύφεση.
Νέοι και Νέες, η κρίση αυτή δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Την έχουν δημιουργήσει άνθρωποι που ξεπούλησαν την χώρα μας και εξυπηρέτησαν τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Μπορούμε να αναστρέψουμε την πορεία και ο λαός να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Για να γίνει αυτό πρέπει το λαϊκό κίνημα να αγωνισθεί ενωμένο.
Αυτό σας καλούμε να κάνετε και σεις!
Η νεολαία δεν μπορεί να συνυπάρχει με τους ενόχους του εγκλήματος της καταστροφής της.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ («ΣΠΙΘΑ») δεν επιδιώκει να αποκτήσει «Νεολαία του Κινήματος». Επιδιώκει να γίνει το Ανεξάρτητο Κίνημα της Νεολαίας και σας καλεί να μη μείνετε απαθείς μπροστά στο έγκλημα που συντελείται σήμερα στη χώρα μας.
Αγωνιστείτε ενωμένοι στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά. Διεκδικήστε αυτό που σας ανήκει! Το μέλλον σας!
Για να μπορείτε να ονειρεύεστε ένα καλύτερο αύριο!
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011
Προς τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα
ΤA ΕΛΛΗΝΙΚA ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙA ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Τα τελευταία χρόνια, ένα κύμα «μεταρρυθμίσεων» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, υποτάσσει την Ανώτατη Εκπαίδευση στην υπηρεσία της οικονομίας και εν τέλει στη λογική της αγοράς. Η Ανώτατη Εκπαίδευση από δημόσιο αγαθό και δημόσιο δικαίωμα του πολίτη μετατρέπεται βαθμιαία σε εμπόρευμα για καταναλωτές από τα πιο εύπορα στρώματα. Η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων και η αυτονομία των ακαδημαϊκών διαδικασιών καταργούνται. Οι διαδικασίες παραγωγής και απόκτησης γνώσης και οι όροι εργασίας της πανεπιστημιακής κοινότητας υπακούουν στους όρους του ιδιωτικού τομέα, από τον οποίο τα πανεπιστήμια εξαναγκάζονται να εξεύρουν πόρους.
Η Ελλάδα είναι η μόνη, ίσως, χώρα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου οι απόπειρες συντεταγμένης δρομολόγησης των «μεταρρυθμίσεων» αυτών έχουν αποτύχει έως τώρα. Σημαντικούς λόγους για την αποτυχία αυτή αποτελούν η έντονη αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και το ελληνικό Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο η Ανώτατη Εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από δημόσια, πλήρως αυτοδιοικούμενα και χρηματοδοτούμενα από το κράτος ιδρύματα.
Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων, αποτέλεσμα αγώνων πανεπιστημιακών και φοιτητών πριν και μετά τη στρατιωτική δικτατορία (1967- 1974), θεσπίζει την αυτοδιοίκησή τους από όργανα εκλεγμένα από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Μολονότι συνέβαλε θεαματικά στην ανάπτυξη της Ανώτατης Εκπαίδευσης, η υποχρηματοδότηση, ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος, αλλά και ορισμένες καταχρηστικές εφαρμογές της νομοθεσίας καθώς και μη ακαδημαϊκές πρακτικές από την πανεπιστημιακή κοινότητα, έχουν καταστήσει επιτακτική την ανάγκη ουσιαστικής μεταρρύθμισης της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Η παρούσα κυβέρνηση επιχειρεί εσπευσμένα τη ριζική αναδιαμόρφωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Με πρόσχημα τη βελτίωση της «ποιότητας της εκπαίδευσης» και την εναρμόνισή της προς τα «διεθνή ακαδημαϊκά πρότυπα», η κυβέρνηση προωθεί την αρχή της «ανταποδοτικότητας» στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, μειώνει δραστικά τόσο τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση (σε ποσοστό άνω του 50%), ήδη από τις χαμηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και τις προσλήψεις διδακτικού προσωπικού, σε αναλογία έναν προς δέκα συνταξιοδοτούμενους διδάσκοντες, με ολέθρια αποτελέσματα για τη συγκρότηση και ανανέωση της επιστημονικής γνώσης και για την εκπαιδευτική διαδικασία.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης παρακάμπτουν τις συνταγματικές υποχρεώσεις του κράτους έναντι του δημόσιου πανεπιστημίου και καταλύουν την ακαδημαϊκότητά του.
• Καταστρατηγείται η αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ. Τα αιρετά διοικητικά όργανα αντικαθίστανται από «Συμβούλια» που θα επιλέγονται και θα δρουν ερήμην της πανεπιστημιακής κοινότητας.
• Το μέλλον των περιφερειακών πανεπιστημίων, αλλά και των πανεπιστημιακών τμημάτων που θεραπεύουν «μη εμπορεύσιμες» επιστήμες, διαγράφεται ζοφερό.
• Αποδομείται η ιδιότητα των πανεπιστημιακών δασκάλων ως δημόσιων λειτουργών. Το ισχύον ενιαίο μισθολόγιο καταργείται και θεσμοθετούνται εξατομικευμένες αμοιβές ανάλογα με την «αποδοτικότητα», ενώ προωθείται η επισφαλής εργασία στις κατώτερες βαθμίδες.
• Η Ανώτατη Εκπαίδευση νοηματοδοτείται εκ νέου ως «κατάρτιση» και μαζί με την έρευνα μετατρέπονται σταδιακά σε αγορά υπηρεσιών.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης έχουν απορριφθεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων των ΑΕΙ της χώρας και το σύνολο σχεδόν των Συγκλήτων έχουν καλέσει δημόσια την κυβέρνηση να τις αποσύρει και έχουν διατυπώσει προτάσεις για την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων του ελληνικού πανεπιστημίου. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση προχωρεί στην προώθηση των προτάσεων της σε αντιπαράθεση με το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Ζητάμε από τους συναδέλφους της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας, που έχουν βιώσει τις συνέπειες αντίστοιχων μεταρρυθμίσεων, τη συμπαράστασή τους στον αγώνα μας για την υπεράσπιση της παιδείας ως δημόσιου αγαθού. Αγωνιζόμαστε, μαζί με τους Άγγλους, Γάλλους, Ολλανδούς, Ιταλούς, Ισπανούς και άλλους συναδέλφους μας για τον σεβασμό των ακαδημαϊκών παραδόσεων του ευρωπαϊκού universitas και την ανταπόκρισή του στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής.
Σας ζητάμε να αποστείλετε ηλεκτρονικά την παρακάτω έκκληση, υπογράφοντας με το όνομα, την ακαδημαϊκή σας ιδιότητα και το πανεπιστήμιο στο οποίο εργάζεστε στην πρωτοβουλία των Ελλήνων πανεπιστημιακών (europeanuniversitas1@gmail.com)
Mπορείτε να υπογράψετε και μέσω τουhttp://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?GRUNIV
Η συμπαράσταση της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας θα αποβεί κρίσιμη στις επερχόμενες εξελίξεις όχι μόνο για τα ελληνικά πανεπιστήμια αλλά για την ελληνική κοινωνία καθώς και το σύνολο της ευρωπαϊκής Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Η πρωτοβουλία Ελλήνων πανεπιστημιακών
http://supportgreekacademia.wordpress.com.
——————————-
Προς: europeanuniversitas1@gmail.com
Για την υπεράσπιση της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα
Oι υπογράφοντες αυτήν την έκκληση εκφράζουμε τη συμπαράσταση μας στους Έλληνες πανεπιστημιακούς που αντιτίθενται στην προτεινόμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που κλονίζει την ερευνητική και διδακτική προοπτική των ελληνικών πανεπιστημίων και θα αποτελέσει ένα ακόμα πλήγμα στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Η οποιαδήποτε διαδικασία βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οφείλει να λαμβάνει καθοριστικά υπόψη της τις θέσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας. Κατανοούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Συγκλήτων των ελληνικών πανεπιστημίων, η σύνοδος των Πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων καθώς και όλοι οι τοπικοί σύλλογοι των πανεπιστημιακών δασκάλων έχουν δημόσια εκφράσει την αντίθεσή τους στις κυβερνητικές προτάσεις.
Ζητούμε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Α. Παπανδρέου και από την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Άννα Διαμαντοπούλου
(α) να μην προχωρήσουν στην ψήφιση του νομοσχεδίου στην κατεύθυνση που έχουν διαμορφώσει, κατεύθυνση που είχε καταστροφικές συνέπειες στην Ανώτατη Εκπαίδευση όπου εφαρμόστηκε,
(β) να ξεκινήσουν έναν πραγματικό διάλογο με τις Συγκλήτους των πανεπιστημίων για ένα θεσμικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει την κατοχυρωμένη από το ελληνικό Σύνταγμα αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, την επαρκή δημόσια χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και θα σέβεται τις επιταγές των ευρωπαϊκών ακαδημαϊκών παραδόσεων για την δημόσια λειτουργία των πανεπιστημίων.
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011
ΚΑΠ ΣΠΙΘΑ - ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΠΑΙΔΕΙΑ Ελληνοκεντρική, ανθρωπιστική, απολύτως εκσυγχρονισμένη..
Μίκης Θεοδωράκης
Μίκης Θεοδωράκης
(Ιδρυτική Διακήρυξη 1ης Δεκεμβρίου 2010)
… Πού είναι η βιομηχανία μας; Η βιοτεχνία μας; Η γεωργία μας; Το εξαγωγικό μας εμπόριο; Σε ποιο σημείο καταντήσαμε την Παιδεία μας; Πού είναι η επιστημονική μας έρευνα και ποια είναι η προσφορά των διανοουμένων και καλλιτεχνών; Γιατί έπνιξαν τον Πολιτισμό μας και στη θέση του επέβαλαν την υποκουλτούρα; Πού πήγε το ήθος μας; Η παραδοσιακή μας ευγένεια;
Μίκης Θεοδωράκης .
(Ομιλία στο Ηράκλειο Κρήτης 2011)
Διημερίδα
ΠΑΙΔΕΙΑ:
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών προκειμένου να συμβάλλει στην ανάδειξη και προώθηση του ζητήματος της Ελληνικής Παιδείας, οργανώνει διήμερο με θέμα «Παιδεία: Η Ελλάδα στο σύγχρονο κόσμο».
Το Διήμερο θα διεξαχθεί στη Αθήνα, το Σάββατο και την Κυριακή 24 και 25 Σεπτεμβρίου 2011, σε χώρο που θα γνωστοποιηθεί με νεότερη ανακοίνωση.
Οι ομιλητές-εισηγητές του Διημέρου θα υποδειχτούν από τις ΣΠΙΘΕΣ καθώς και από την Επιτροπή του Διημέρου και την ηγεσία του Κινήματος.
ΑΘΗΝΑ 2011
Ι. ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ
Τα ζητήματα που θέτει για τον άνθρωπο και την κοινωνία ο 21ος αιώνας και η πολύπλευρη κρίση που βιώνουμε παντού απειλητικά, μας αναγκάζουν να αναλογιστούμε πού πάμε ως έθνος και ιστορικός λαός μέσα στη σύγχρονη συγκυρία και να αναζητήσουμε το ρόλο που καλείται να παίξει η Παιδεία μας τούτη την κρίσιμη ώρα.
Η χρεοκοπία της χώρας, η κατάρρευση ουσιαστικά της Δημοκρατίας και η υποταγή της Πολιτικής στους σχεδιασμούς των αγορών, οι άγριες περικοπές στις δαπάνες για την παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, η διεθνής διασύνδεση των αγορών και των εθνικών παραγωγικών συστημάτων, η συρρίκνωση του παραγωγικού μας ιστού, η απίσχνανση των λαϊκών εισοδημάτων, η ανεργία και η μετανάστευση των νέων, η διαφθορά η σήψη και ηθική διάβρωση του κράτους και του πολιτικού συστήματος, η περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων, η κυριάρχηση της αναξιοκρατίας και της ημιμάθειας, και η επικράτηση του αφελληνισμού και της υποκουλτούρας σε όλους τους τομείς της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής, όλα γεννούν την ανάγκη να ξαναβρούμε την ουσία της ελληνικής παιδείας και να τη συνδέσουμε με την πορεία μας στην ιστορία και στο σύγχρονο κόσμο.
Η μελέτη των προβλημάτων που μαστίζουν την πατρίδα και το λαό μας δείχνει πώς η κατάρρευση και η κατάντια μας δεν προήλθαν από την έλλειψη επιστημονικών και τεχνικών γνώσεων, αλλά από την ψυχική μας εξάρτηση από τον ξένο «προστάτη-πατέρα», την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας, την κοντόφθαλμη προοπτική και την κυριάρχηση ενός παθολογικού εγωισμού και ιδιωτισμού που άνθισε στο πέλαγος ενός δυτικόφερτου και δυτικότροπου ιστορικού υλισμού που κατέκλυσε την καθημερινότητά μας με τις ευλογίες των ΜΜΕ και των διανοουμένων μας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό σχηματίστηκε η αφελληνιστική σύγχρονη εννοιολογία, ηθολογία, νομολογία και νοοτροπία μας, έτσι που κάθε δημιουργική απόπειρα ανεξαρτησίας και προόδου να σκοντάφτει στο «αυτό δεν γίνεται- δεν μπορεί να γίνει»..
Σήμερα κάθε χώρα είναι αναγκασμένη να βρει τη νέα θέση της στον νέο παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας που διαμορφώνεται στο πλαίσιο της ανοιχτής αγοράς. Η Ελλάδα μέσα στο περιβάλλον αυτό καλείται να προσδιορίσει τα στοιχεία που καθορίζουν το χαρακτήρα της οικονομίας της αλλά και ν’ αναδείξει τα στοιχεία του πολιτισμού της που δοκιμάστηκαν ιστορικά και καταξιώθηκαν ως στοιχεία της ταυτότητας του Ελληνισμού και του οικουμενικού ανθρώπου. Προκύπτει για τους Έλληνες η ανάγκη να ξεπεράσουμε το σύνδρομο της ξένης εξάρτησης και του μιμητισμού και να στηρίξουμε τη ζωή μας στα δικά μας πόδια: να γίνουμε ξανά Δημιουργοί πολιτισμού. Να λάβουμε ενεργά μέρος, όπως τονίζει ο Μίκης Θεοδωράκης, στην «Οικοδόμηση ενός καθαρά νεοελληνικού πολιτισμού στηριγμένου επάνω στις ιστορικές, πνευματικές και πολιτιστικές του παραδόσεις».
Η Διακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη, του ιδρυτή της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών που με την οξυδέρκειά του έδειξε το εθνικό μας μέλλον, δείχνει και τον ορίζοντα προς τον οποίο πρέπει να κινηθεί η Παιδεία μας. Τονίζει χαρακτηριστικά ο Θεοδωράκης:
· «ΠΑΙΔΕΙΑ Ελληνοκεντρική, ανθρωπιστική, απολύτως εκσυγχρονισμένη... Παιδεία να επικεντρώσει την αγωγή των παιδιών μας πάνω στον πλούτο αυτής της μοναδικής στον κόσμο πνευματικής συνέχειας
· Ανάδειξη τελειοφοίτων με υψηλό βαθμό πνευματικής, επιστημονικής και ηθικής συγκρότησης.
· Δημιουργία υπεύθυνων πολιτών και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων εμφορούμενων από τα υψηλότερα ανθρώπινα ιδανικά.
· Αντί μονομερούς τεχνοκρατικής κατευθύνσεως, αναζήτηση προγράμματος σφαιρικής παιδείας, από την αρχή της φοίτησης έως το τέλος, που να περιλαμβάνει όλα τα πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα και ιδέες της ανθρωπότητας.
· Ειδικό πρόγραμμα μύησης στην Ελληνική Παιδεία που να περιλαμβάνει την Ιστορία, την Φιλοσοφία, την Τέχνη και τις Ιδέες από την προκλασική εποχή, αρχαιότητα, ελληνιστικούς χρόνους, Βυζάντιο, τον ελληνισμό κατά την Οθωμανική κατοχή και τους νεότερους χρόνους από το 1821 έως σήμερα.
· Αντιπαράθεση της διαχρονικής ελληνικής παράδοσης - ιστορικής και πνευματικής - με τα ανάλογα ρεύματα της κάθε εποχής.
· Έλληνες περήφανοι για την καταγωγή τους και σίγουροι για τον εαυτό τους».
Μίκης Θεοδωράκης
(Ιδρυτική Διακήρυξη 1ης Δεκεμβρίου 2010)
ΙΙ. ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ
ΣΚΟΠΟΣ: ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ-ΛΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΟΤΗΤΑ
(Ενδεικτικό σχεδίασμα που θα οριστικοποιηθεί μετά την έκφραση των προτάσεων-περιλήψεων των ενδιαφερομένων)
1. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ.
1.1. ΟΡΑΜΑ, ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
1.2. ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
1.3. ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
1.4. ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
2. ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
2.1. Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
2.2. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
2.3. ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗ (ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΗ)- ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ
2.4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ
3. ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ- ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ
3.1. ΥΛΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΑ- ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ
3.2. ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΩΝ
3.3. ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ-ΕΠΙΛΟΓΗ
3.4. ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
4. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΑ ΒΑΘΜΙΔΑ
4.1. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗΝ 1-ΒΑΘΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ
4.2. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗΝ 2-ΒΑΘΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ
4.3. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ &ΤΕΙ
4.4. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ
5. ΔΑΠΑΝΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΗΜΕΡΟΥ
ΙΙΙ. ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ
1. Για την 1η θεματική ενότητα του Διημέρου, η διάρκεια κάθε εισήγησης θα είναι 20 λεπτά.
Οι γραπτές εισηγήσεις αυτής της κατηγορίας θα έχουν έκταση οκτώ (8) το πολύ δακτυλογραφημένων σελίδων σε διπλό διάστιχο (περίπου 5000 λέξεις) και θα συνοδεύονται με ενδεικτική βιβλιογραφία.
2. Για την 2η , 3η, 4η και 5η θεματική ενότητα, η διάρκεια κάθε εισήγησης θα είναι 10 λεπτά.
Οι εισηγήσεις αυτής της κατηγορίας θα έχουν έκταση πέντε (5) το πολύ δακτυλογραφημένων σελίδων σε διπλό διάστιχο και θα συνοδεύονται με ενδεικτική βιβλιογραφία.
3. Κάθε ΣΠΙΘΑ πρέπει μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου 2011 να διαβιβάσει ηλεκτρονικά στη Γραμματεία τους τίτλους και τις περιλήψεις των εισηγήσεων που προτείνει μαζί με το όνομα και την ιδιότητα του εισηγητή. Οι ΣΠΙΘΕΣ μπορούν να επιλέξουν εισηγητές από τον ευρύτερο κοινωνικό χώρο στον οποίο δραστηριοποιούνται, εφόσον οι εισηγητές αυτοί έχουν διακριθεί για το ερευνητικό/ επιστημονικό/ διδακτικό/ επαγγελματικό τους έργο και την κοινωνική προσφορά τους. Κάθε περίληψη δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 200 λέξεις και να συνοδεύεται με τον κωδικό αριθμό της θεματικής ενότητας για την οποία προορίζεται (π.χ. 1.2 ή 3.4).
4. Όλες οι εισηγήσεις πρέπει να παραδοθούν σε ηλεκτρονική μορφή Word στη Γραμματεία της Κ.Α.Π που έχει οριστεί για το Διήμερο μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου 2011. Οι εισηγήσεις πρέπει να επικεντρώνονται στην σαφή διατύπωση των προβλημάτων/ ζητημάτων που αφορούν κάθε ενότητα και στην αντίστοιχη διατύπωση των ενδεδειγμένων λύσεων-προτάσεων.
5. Εισηγήσεις που δεν πληρούν τις ανωτέρω προδιαγραφές δεν θα γίνουν αποδεκτές. Όλες οι εισηγήσεις που πληρούν τις προδιαγραφές θα δημοσιευτούν στον ιστότοπο του Διημέρου που θα συνδεθεί με τον ιστότοπο της Κ.Α.Π.
Εάν ο αριθμός των γραπτών εισηγήσεων που θα υποβληθούν υπερβαίνει τις χρονικές δυνατότητες του Διημέρου, τότε οι εισηγήσεις που θα διαβαστούν θα επιλεγούν με ευθύνη της Οργανωτικής- Επιστημονικής Επιτροπής του Διημέρου.
6. Για κάθε γενική θεματική ενότητα προβλέπεται διάλογος- συζήτηση διάρκειας 30 λεπτών με γραπτές ερωτήσεις.
7. ΣΠΙΘΕΣ που δεν έχουν υποβάλλει εισήγηση, μπορούν να εγγραφούν για τρίλεπτες τοποθετήσεις. Θα μιλήσει ένας από κάθε ΣΠΙΘΑ και εάν ο χρόνος το επιτρέπει θα μιλήσει και δεύτερος.
8. Το πρόγραμμα του Διημέρου θα σχεδιαστεί μετά την υποβολή των περιλήψεων και θα οριστικοποιηθεί μετά την υποβολή των εισηγήσεων.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΙΗΜΕΡΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Ελένη Γκιντίδου.
Αλεξάνδρα Τράγκα
………………………………….
H ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ- ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Τρίτη 7 Ιουνίου 2011
Mανώλης Δρεττάκης -Παράδοση και ρίζες στη ζωή του έθνους
Παράδοση και ρίζες στη ζωή του έθνους
06 / 06 / 2011
Mεγάλη ευθύνη όλων των κυβερνήσεων για τη σημερινή κατάσταση
Tου Mανώλη Γ. Δρεττάκη.
Στο σύντομο αυτό άρθρο θα ασχοληθώ με την ουσία μιας ανταλλαγής απόψεων μεταξύ του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Kαι πρώτα απ’ όλα ας δούμε τα βασικά σημεία της ανταλλαγής αυτής όπως δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες της 20.9.04. O Αρχιεπίσκοπος, ανάμεσα στα άλλα, είπε και τα εξής:
«…σήμερα, που συντελούνται σε όλο τον κόσμο κοσμογονικές αλλαγές, οι λαοί στηρίζονται στην παράδοσή τους και στις ρίζες τους. Tο ίδιο οφείλουμε και εμείς να πράξουμε, και το πράττουμε, εάν δεν θέλουμε να αφομοιωθούμε, να ξεριζωθούμε και να χαθούμε από το προσκήνιο της ιστορίας… οι νέοι μας, που είναι αλήθεια ότι και πιστεύουν και εν πολλοίς πλειοδοτούν στην επιστροφή όλων μας στις πατρογονικές μας ρίζες, χωρίς αυτό να επηρεάζει την πορεία μας προς την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό».
Παρεμβαίνοντας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανάμεσα στα άλλα, είπε και τα εξής:
«…η παράδοση δεν είναι φαινόμενο το οποίο μάς υποχρεώνει σε μια εν απραξία ενατένιση του παρελθόντος, αλλά είναι μια παράδοση, η οποία μάς υποχρεώνει συνέχεια… διότι αν δεν τη συνεχίσουμε, θα πάψει να υπάρχει. Γι’ αυτό, θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν ήθελα να συμφωνήσω μαζί σας εις την επιστροφή στις ρίζες, αλλά οι ρίζες θα πρέπει πάντοτε να μας εμπνέουν και να προεκτείνουμε τα κλαδιά ώστε και οι ρίζες να υπάρχουν και νέα τροφή να δίνουν στα κλαδιά».
Από τα παραπάνω παραθέματα φαίνεται ότι, παρά τη φαινομενική διαφωνία, υπάρχει αλληλοσυμπλήρωση και ο μεν Αρχιεπίσκοπος τονίζει περισσότερο την παράδοση και τις πατρογονικές ρίζες, χωρίς, όμως, αυτά να επηρεάζουν την πορεία προς την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό, ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς να παραβλέπει τον ρόλο της παράδοσης και των ριζών, τονίζει περισσότερο την ανάπτυξη που στηρίζεται σε αυτές. Tο ερώτημα, όμως, που γεννιέται –και αυτό αποτελεί και την ουσία του θέματος– είναι αν και κατά πόσο στην πορεία μας «προς την πρόοδο» και στην «προέκταση των κλαδιών» στηριζόμαστε ως έθνος στην παράδοση και στις πατρογονικές ρίζες, ή αν, αντίθετα, σιγά αλλά σταθερά απομακρυνόμαστε ώστε να κινδυνεύουμε να αποκοπούμε από αυτές.
Kαι πρώτα από όλα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε με τις λέξεις «παράδοση» και «ρίζες». Mια ελλειπτική απάντηση είναι: «ό,τι καλό μάς έχει κληροδοτήσει το παρελθόν και το οποίο εξακολουθεί να είναι ζωντανό –αν όχι στο σύνολο– τουλάχιστον σε ένα σημαντικό τμήμα του Λαού». Σ’ αυτό περιλαμβάνονται κυρίως η ελληνική γλώσσα, η κλασική παιδεία, ο πολιτισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, η ιστορική διαδρομή του έθνους, η Oρθοδοξία, τα ήθη και τα έθιμα και οι αξίες που ενυπάρχουν σ’ αυτά και που μας χαρακτηρίζουν ως Λαό. Tο βασικό, επομένως, ερώτημα που τέθηκε πιο πάνω είναι αν και κατά πόσο η σύγχρονη ελληνική κοινωνία εδράζεται σε αυτή την παράδοση και σε αυτές τις ρίζες, και αντλεί από αυτές τη δύναμη για να δημιουργήσει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και να μετάσχει, αλλά και να συμβάλει, στη συντελούμενη στον κόσμο πρόοδο.
Tα θεμέλια
Είναι σαφές ότι μια αναλυτική και ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολο να δοθεί στο σύντομο αυτό άρθρο. Γι’ αυτό θα αρκεστούμε σε ορισμένες νύξεις στα όσα προαναφέρθηκαν.
Γλώσσα: Kαι πρώτα από όλα το μέγα θέμα της γλώσσας. Είναι γνωστό ότι οι παλαιότερες γενιές δεν είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να τελειώσουν το εξατάξιο (τότε) γυμνάσιο, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό τους δεν κατόρθωσε να τελειώσει ούτε το δημοτικό, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο ποσοστό αναλφαβήτων. Σήμερα, το φαινόμενο αυτό έχει περιοριστεί δραστικά, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει το πρόβλημα της μη ολοκλήρωσης τής (κατά το Σύνταγμα) 9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Ενα σημαντικό ποσοστό νέων δεν τελειώνει και σήμερα το γυμνάσιο. Tόσο για τις παλαιότερες γενιές που ζουν ακόμη αλλά δεν είχαν τελειώσει το δημοτικό όσο και τις νεότερες που δεν τέλειωσαν το γυμνάσιο υπάρχει πρόβλημα στη γνώση, την ανάγνωση, την κατανόηση και τη γραφή της γλώσσας μας.
Πρόβλημα, όμως, υπάρχει και σε εκείνους που τελειώνουν το λύκειο. Είναι γνωστό το πρόβλημα που εμφανίζεται στις πανελλήνιες εξετάσεις στο (αμφιλεγόμενο) μάθημα της Εκθεσης και τα «διαμάντια» που παρουσιάζονται, καθώς και η χαμηλή βαθμολογία που παίρνει σε αυτό ένα μεγάλο πσοστό των υποψηφίων. Ενας από τους λόγους στους οποίους οφείλεται η κατάσταση αυτή είναι γενικότερα το επίπεδο της εκπαίδευσης και ειδικότερα η ανεπαρκής ή ανύπαρκτη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι νέοι μας να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν κείμενα στην καθαρεύουσα και, πολύ περισσότερο, τα κείμενα των Ευαγγελίων, τα βυζαντινά κείμενα, τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας και των αρχαίων συγγραφέων. Tο πρώτο, λοιπόν, ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό στηριζόμαστε ως έθνος στο θεμέλιο που λέγεται ελληνική γλώσσα;
Kλασική παιδεία: Tο δεύτερο θέμα είναι η κλασική παιδεία και οι αξίες που ενυπάρχουν σε αυτήν. Η μορφή που έχει πάρει η εκπαίδευση στο γυμνάσιο και ιδιαίτερα στο λύκειο (το οποίο, ουσιαστικά, έχει καταργηθεί ως το δεύτερο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και έχει μετατραπεί σε μεταβατικό στάδιο για την ανώτατη και ανώτερη εκπαίδευση) έχει αφυδατώσει τη διδασκαλία της κλασικής παιδείας σε σημείο που στις περισσότερες περιπτώσεις να θεωρείται –ιδιαίτερα για την πλειονότητα των αποφοίτων που δεν κατευθύνονται στις φιλοσοφικές σχολές– πάρεργο και ενοχλητική ενασχόληση. Tο δεύτερο, επομένως, ερώτημα είναι ποια επαφή έχουμε με τη ρίζα που ονομάζεται κλασική παιδεία;
Πολιτιστική κληρονομιά: Παράλληλα με τη γλώσσα και την κλασική παιδεία η Ελλάδα έχει το μέγα προνόμιο να διασώζει και άλλες εκφάνσεις του τρισχιλιετούς πολιτισμού της. Πόσοι, όμως, νεο-Ελληνες έχουμε ουσιαστική επαφή με αυτήν την ανεκτίμητη και θαυμαστή από όλον τον κόσμο πολιτιστική κληρονομιά; Πόσοι, τόσο από τις παλαιότερες γενιές όσο και από τις νεότερες, επισκέπτονται μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, βυζαντινά μνημεία κ.λπ.; Kαι ακόμη πόσοι, και από εκείνους που τα επισκέπτονται ασχολήθηκαν πριν τα επισκεφθούν ή ασχολούνται μετά την επίσκεψή τους σ’ αυτά με τη μελέτη του πολιτισμού των περιόδων στις οποίες αναφέρονται οι χώροι αυτοί;
Συνολικές ευθύνες
Η ατελής γνώση της γλώσσας μας, η ανεπαρκής κλασική μας παιδεία και η ελλιπής επαφή με τις άλλες εκφάνσεις της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αποτελούν μια πραγματικότητα η οποία δείχνει ότι η επαφή μας ως έθνους με τις ρίζες αυτές κάθε άλλο παρά ικανοποιητική είναι, με αποτέλεσμα σιγά αλλά σταθερά οι ρίζες αυτές να μην τροφοδοτούν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Για την κατάσταση που υπάρχει στα θέματα αυτά, τεράστια είναι η ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και ιδιαίτερα εκείνων που διαχειρίστηκαν τις υποθέσεις του έθνους μετά τη λαίλαπα της επτάχρονης δικτατορίας. Δεν είναι μόνο τα μικρά ποσοστά του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που διατίθενται για την Παιδεία και τον Πολιτισμό η αιτία της κατάστασης αυτής. Mεγάλη ευθύνη έχουν οι κυβερνώντες –και ιδιαίτερα οι υπουργοί Παιδείας– για το περιεχόμενο και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τις παντοειδείς ελλείψεις που υπάρχουν σε όλες τις βαθμίδες της, την έλλειψη ελέγχου και αξιολόγησης της εκπαίδευσης αυτής και των λειτουργών της, κ.λπ. Mεγάλη, επίσης, είναι η ευθύνη των υπουργών Πολιτισμού για το υποβαθμισμένο ενδιαφέρον που έχει διαχρονικά επιδειχθεί για την πολιτιστική μας κληρονομιά και την ανάδειξή της.
O ρόλος της Oρθοδοξίας
Η άλλη μεγάλη ρίζα του έθνους είναι η Oρθοδοξία. Παρόλο ότι ο λαός μας, στην πλειονότητά του, είναι πιστός και παρόλο ότι υπάρχει και σήμερα ένα σημαντικό ποσοστό νέων που είναι ενεργά μέλη της Εκκλησίας, εν τούτοις υπάρχουν και για τη ρίζα αυτή κρίσιμα ερωτήματα: πόσο βαθιά και συνειδητά βιώνει ο λαός την ορθόδοξη πίστη του, πόσο η πίστη αυτή ρυθμίζει την καθημερινή οικογενειακή μας ζωή και συμπεριφορά, καθώς και την κοινωνική μας ζωή ως έθνους, πόσο ο καθένας και η καθεμιά που αποτελούν ενεργά μέλη της Εκκλησίας έχουν εμβαθύνει στη μελέτη της Αγίας Γραφής, των Πατέρων της Εκκλησίας;
Για την ανεπαρκή άντληση δύναμης από τη ρίζα της Oρθοδοξίας την κύρια ευθύνη φέρουν, φυσικά, τόσο ο κλήρος όσο και ο λαός. Από τη θέση του, όμως, μεγαλύτερη ευθύνη φέρει ο κλήρος και ιδιαίτερα ο ανώτερος, δηλαδή η Iεραρχία ως σύνολο και τα μέλη της, ορισμένα από τα οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, δυστυχώς, «τυρβάζουν περί πολλά» και παραμελούν το κύριο πνευματικό έργο τους. Ευθύνη, όμως, φέρει και ο Λαός, και ιδιαίτερα η ελληνική οικογένεια, η οποία έχει απορροφηθεί από την καθημερινότητα και έχει παραμελήσει το ουσιώδες, δηλαδή τη μεταλαμπάδευση της ορθόδοξης πίστης στη νέα γενιά.
Ήθη και έθιμα: Είναι σε όλους κοινή εμπειρία ότι πολλά από αυτά αργοσβήνουν, παρά τις προσπάθειες των διαφόρων ανά την Ελλάδα συλλόγων για τη διατήρησή τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα έθιμα αυτά έχουν, δυστυχώς, μετατραπεί σε μια κακόγουστη «ατραξιόν» για τους ξένους τουρίστες. Kαι στο θέμα αυτό τεράστια ευθύνη έχουν οι εκάστοτε υπουργοί Πολιτισμού.
Tέλος, σε ό,τι αφορά βασικά χαρακτηριστικά του Λαού μας όπως το φιλότιμο, η φιλοξενία, η εντιμότητα κ.λπ., έχουν αρχίσει, δυστυχώς, εδώ και καιρό να ξεφτίζουν.
Όλα τα παραπάνω, στον βαθμό που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, θα πρέπει να προβληματίσουν τόσο την ηγεσία του τόπου όσο και το σύνολο του Λαού και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τις ρίζες μας ζωντανές ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε όχι απλώς «κλαδιά», αλλά τους καρπούς εκείνους που απαιτούν οι καιροί και που τόση ανάγκη έχει το Έθνος.
Καθημερινή της Κυριακής 10-10-2004
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)