Γλωσσικός εφησυχασμός

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου:
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
Ιστορικού – Συγγραφέως

Μία πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ για τα Ελληνόπουλα, απεκάλυψε πως είναι από τα τελευταία στην Ευρώπη στην δυνατότητα δημιουργίας λόγου και σκέψεως. 
Το γεγονός αυτό με συνετάραξε, διεπίστωσα όμως, δυστυχώς, ότι η έρευνα αποτύπωνε την πραγματικότητα, διότι τα ελληνόπουλα της εποχής των υπολογιστών έχουν μάθει να απαντούν μονολεκτικά μ’ ένα «ναι» η μ’ ένα «όχι». Έχουν άγνοια λεξιλογίου και ετυμολογίας. Και επειδή τα παιδιά μας μαθαίνουν απ’ τους μεγάλους, τους πολιτικούς και τους «διασήμους» της τηλοψίας, που είναι «παραδείγματα προς μίμησιν(!)» και «είδωλα» γι’ αυτά, μαθαίνουν, δυστυχώς, μαζί με τις φθηνές αξίες που τους δίνουν και την λανθασμένη χρήση των λέξεων.
Στην σημερινή γλωσσική ανεπάρκεια φθάσαμε μετά  την απομάκρυνσή μας από τις αξίες, που καθόριζαν ο,τιδήποτε το ελληνικό. Και ήταν πολύ φυσικό και εύλογο. Όταν οι επίσημοι φιλόλογοι και ιστορικοί, αντί να παίξουν τον ρόλο του Λεωνίδα, έπαιξαν το ρόλο του Εφιάλτη, ήταν βέβαιο ότι οι Θερμοπύλες θα έπεφταν.
  «Στόχος όλων των επικρίσεων», όπως αναφέρει ο διαπρεπής καθηγητής της κλασσικής φιλολογίας του πανεπιστημίου του Αμβούργου Bruno Snell, «υπήρξε η παιδεία από την εποχή του κλασσικού ελληνισμού ... Η κλασσική Ελλάδα ήταν εκείνη που δέχθηκε τις περισσότερες επιθέσεις. Στις λέξεις μας, στις μεγάλες λέξεις, γκρεμίστηκε η αίσθηση και η σκέψη πολλών γενεών. Βέβαια αισθανόμαστε το βάρος αυτής της κληρονομιάς. Σωστό γλωσσικό αίσθημα είναι δύσκολο να αποκτήσει αυτός που, όπως λέει ο Γκαίτε, δεν δίνει δεκάρα για 3.000 χρόνια ιστορίας». [Bruno Snell: ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Εκδόσεις Ίνδικτος].

  Αυτή η οικτρή γλωσσική κατάσταση, λοιπόν, είναι γεγονός ότι ξεκινά από το δημοτικό σχολείο, στο οποίο λόγω των συνεχών παρεμβάσεων στην διδασκαλία της ελληνικής δημιούργησαν προς διδασκαλία και εκμάθηση ένα έκτρωμα ονομαζόμενο κατ’ επίφασιν «δημοτική».Οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται το γλωσσικό μας οικοδόμημα έχουν αρχίσει σιγά σιγά να αποδομούνται και να αποκόπτονται. Οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι» δήλωναν επί χρόνια ότι ήθελαν να κάνουν την γλώσσα μας τάχα «πιο χρηστική». 
 Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Σαν να είναι η γλώσσα μία πελώρια αχανής αίθουσα, όπου ακριβώς λόγω τού απέραντου μεγέθους της έχει διάφορους κίονες (πυλώνες), οι οποίοι κρατούν τα επάνω πατώματα. Για να την κάνουμε λοιπόν πιο χρηστική και να μπορούμε να χορεύουμε χωρίς να μας κρύβουν την θέα η να μας ενοχλούν οι κίονες αυτοί αρχίσαμε σιγά σιγά να τους αποκόπτουμε έναν προς ένα. Οι κίονες όμως αυτοί είχαν ονόματα: Ιστορική ορθογραφία, ιστορική γραμματική, πολυτονικό, προθέσεις, κ.λπ. Μόλις λοιπόν κόψαμε αυτούς τους κίονες άρχισαν οι πρώτες ρωγμές και σιγά σιγά με τον πρώτο ελαφρό σεισμό το γλωσσικό μας οικοδόμημα άρχισε να καταρρέει. Είχαμε όμως συχνά από τότε προειδοποιήσει ότι «βγάλαμε τα Αρχαία, θα βγάλουμε τα μάτια μας». Ακριβώς όπως είχε προειδοποιήσει και ο Κοραής: «Όποιος χωρίς την γνώση της αρχαίας προσπαθεί να ερμηνεύσει την νέα η απατάται η απατά».

    Σήμερα όμως, δυστυχώς, ζούμε στην εποχή του χρήματος, του κέρδους και του ανελέητου κυνηγιού του. Όλα συγκλίνουν προς αυτό ξεχνώντας η παραβλέποντας την αξία των κλασσικών σπουδών. Μάλιστα προσφάτως, μεγάλη ελληνική τράπεζα είχε χρηματοδοτήσει διαφήμιση, όπου ένας μαθητής έλεγε στον καθηγητή του. «Κύριε καθηγητά, τι μου χρειάζονται τα αρχαία, εγώ θα γίνω έμπορος». Και του απαντά ο καθηγητής: «Έμπορος θα γίνεις Λαμπρόπουλε αλλά τι έμπορος; Θα πουλάς μαλλί της γρηάς στα πανηγύρια!». Στην συνέχεια δε, η διαφήμιση έδειχνε τον νέο που δεν χρειαζόταν τάχα τα αρχαία, να έχει διαπρέψει, χρηματοδοτούμενος από την εν λόγω τράπεζα! Η άνευ ορίων αναίσχυντη κερδοσκοπία σε όλο της το μεγαλείο!!! 

    Διάφοροι δημοσιογράφοι, όσοι δεν εθελοτυφλούσαν, κατέγραφαν, κατά το παρελθόν, συνεχώς στις εφημερίδες τους την γλωσσική ένδεια, που υπήρχε στα ελληνόπουλα. Περίπου το ίδιο γινόταν και με πολύ δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές λόγου τού σαββατόβραδου, όπου, χωρίς βεβαίως την δική μας συμμετοχή ποτέ σε κάποια τέτοια εκπομπή, ώστε «να θέσουμε τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων», εκλεκτοί προσκεκλημένοι διαπίστωναν «την εκπληκτική ποιότητα και μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσης»! 

    Δυστυχώς, όμως, μόνο κατέγραφαν και μόνο διαπίστωναν. Χωρίς προτάσεις για την λύση του σημερινού προβλήματος. Πολλοί δε από αυτούς μας καθησύχαζαν, έχοντας και έναν παχυδερμικό εφησυχασμό, λέγοντας ότι η γλώσσα δεν θα πάθει τίποτε.
Κι όμως... Παρόμοιους εφησυχασμούς είχαμε και σε άλλες περιπτώσεις... Για παράδειγμα το 1989 ο Kristian Wilson, Πρόεδρος τής εταιρείας «Nintendo Inc», έκανε μία πολύ καθησυχαστική δήλωση, σχετικά με την εισβολή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στην ζωή των παιδιών. Η δήλωση έλεγε τα εξής:
«Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν επηρεάζουν τα παιδιά.  Αν π.χ. το «πακ-μαν» είχε επηρεάσει την γενιά μας, θα ήμασταν σε μία σκοτεινή αίθουσα και θα  χοροπηδούσαμε  πάνω κάτω δεξιά αριστερά, μασουλώντας μαγικά  χαπάκια και ακούγοντας μία επαναλαμβανόμενη μουσική». Λίγα χρόνια αργότερα, γεννήθηκαν τα «rave parties», η μουσική «techno» και το «ecstasy».
    Γι αυτό οι υπερβολικοί εφησυχασμοί με βάζουν πάντοτε σε σκέψεις. Μας καθησυχάζουν για να επιτύχουν πιο εύκολα κάποιους άλλους στόχους. Αν, λοιπόν, πρέπει να ρίξουμε κάποιο λίθο αναθέματος σε κάποιους οι αποδέκτες είναι πολλοί. Εκείνοι που έδιωξαν την γλώσσα και την ιστορία μας από τα σχολεία, η εκείνοι που σπιλώνουν αυτό τον πλούτο μέσω της δημοσιογραφίας έντυπής τε και ηλεκτρονικής. Κυρίως όμως ο λίθος του αναθέματος πρέπει να είναι προς εκείνους, οι οποίοι επιμελώς αποκρύπτουν, συγκαλύπτουν φονεύουν δια της σιωπής και θάβουν κάθε βιβλίο ιστορίας, το οποίο δεν κινείται στην γραμμή της παγκοσμιοποιημένης υποτέλειας καθώς και κάθε βιβλίο σχετικό με την γλώσσα, το οποίο αποκαλύπτει τα σχέδια καταστροφής, την παραπλάνηση και την διαστρέβλωση της ελληνικής. 

Βιβλιογραφία : Αντωνίου Α. Αντωνάκου «Γλώσσα ποί πορεύη;», Εκδόσεις ΚΑΔΜΟΣ. 

Σταμπολιάδης Ηλίας-Ο φύλαρχος και το γουρούνι

Το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία

Αγαπητοί συνάδελφοι ,

πολλοί ίσως να μη γνωρίζετε την ιστορία των αφρικανών που έμεναν με τις οικογένειες τους σε μία καλύβα. Παρουσιάστηκαν στον φύλαρχο και του ζήτησαν την άδεια να κατασκευάσουν μία δεύτερη ώστε να έχουν περισσότερη άνεση. Ο φύλαρχος τους έδιωξε θυμωμένος και για παραδειγματισμό διέταξε να βάλουν στην καλύβα και ένα γουρούνι, ενώ οι άνθρωποι έφυγαν λυπημένοι. Σε μία εβδομάδα επισκέπτονται πάλι τον φύλαρχο και του ζητούν να απομακρύνει το γουρούνι από την καλύβα διότι η κατάσταση ήταν αφόρητη. Ο φύλαρχος με ύφος φιλεύσπλαχνου πατέρα διέταξε να βγάλουν το γουρούνι και όλοι άρχισαν να τον επαινούν για την καλοσύνη του και τη φροντίδα του.

    Την τακτική αυτή εφαρμόζει και η σημερινή κυβέρνηση σε όλα τα θέματα αλλά εδώ ας περιοριστούμε σε αυτά της παιδείας. Μας προτείνουν διάλογο σε ένα νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που είναι ολοφάνερο ότι έχει σχεδιαστεί για να εντάξει την Ελληνική παιδεία στους όρους που θα ήθελε μία κεντρική παγκόσμια κυβέρνηση. Από τη σκοπιά αυτή  το υπάρχον σύστημα έχει ορισμένα μειονεκτήματα που θα δυσκολέψουν την κεντρική του διαχείριση όπως:

• 
  
  Πανεπιστημιακά Τμήματα  διασκορπισμένα σε διάφορες πόλεις
• 
  
  Αργόσχολους φοιτητές που αυξάνουν το κόστος των πανεπιστημίων
• 
  
  Μεγάλη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης
• 
  
  Χαμηλή ποιότητα εκπαίδευσης λόγω:

• 
  
  του μεγάλου αριθμού εισαγομένων
• 
  
  της χαμηλής στάθμης και κατάρτισης των εισαγομένων  από το λύκειο
• 
  
  της ανακύκλωσης των φοιτητών και
• 
  
  της εισαγωγής του συνδικαλισμού στην εκπαίδευση.

Όλα αυτά δεν θα είναι μόνο προβλήματα της κεντρικής διακυβέρνησης αλλά αποτελούν και σημερινά προβλήματα τα οποία έχουν συσωρευθεί από τη λαϊκίστικη πολιτική όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας τριακονταετίας για τα οποία ζητείται λύση. Στη δημιουργία όλων αυτών των προβλημάτων έχει συμβάλει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχοντας διατελέσει Υπουργός (Εθνικής;) Παιδείας. Αντί λοιπόν να χειροκροτούμε την κυβέρνηση για την υποκριτική πρόθεση της  να λύσει δήθεν τα προβλήματα που η ίδια έχει δημιουργήσει, θα πρέπει να ζητήσουμε τη παραίτηση της για την επί σειρά ετών εξαπάτηση των πολιτών και τη σημερινή κατάντια της παιδείας χάριν της παραμονής της στην εξουσία.

Εκτός όμως από τα ανωτέρω προβλήματα, που είναι προβλήματα και της σημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας,  η κυβέρνηση θέλει να λύσει προβλήματα που θα δυσκολέψουν τη σχεδιαζόμενη κεντρική παγκόσμια κυβέρνηση όπως:

• 
  
  Προγράμματα σπουδών που στοχεύουν σε συγκεκριμένες ειδικότητες επαγγελματικής κατάρτισης
• 
  
  Σύστημα εκπαίδευσης που να καλλιεργεί την κριτική σκέψη και τη χρήση του ορθού λόγου.
• 
  
  Διατήρηση της εθνικής γλώσσας και εθνικής συνείδησης
• 
  
  Διατήρηση της ιστορίας και των εθνικών παραδόσεων
• 
  
  Διοικήσεις που εκλέγονται από την πανεπιστημιακή κοινότητα
• 
  
  Εκλογή μελών ΔΕΠ σε εθνικό επίπεδο
• 
  
  Απουσία του κεφαλαίου από την διοίκηση και η δυσκολία άμεσης  πρόσβασης του στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Όλα τα ανωτέρω δημιουργούν  πρόβλημα σε μία κεντρική διαχείριση και αποτελούν τους απώτερους στόχους του προτεινόμενου νομοσχεδίου και για το οποίο έχουν το θράσος να μας καλούν σε διάλογο. Αντί του διαλόγου θα πρέπει να επαναστατήσουμε για τον σχεδιαζόμενο εθνομηδενισμό και να τους καταγγείλουμε για απόπειρα εσχάτης προδοσίας. Το είπε και ο ίδιος πρωθυπουργός  στη Ν.Υ. ότι στόχος μας είναι μία παγκόσμια κυβέρνηση με τη διαφορά ότι την οραματίζεται "ανθρώπινη" έτσι για να το γλυκάνουμε. Ακόμη και τα συμβόλαια ξεπουλήματος της χώρας δεν γίνονται πλέον στην Ελλάδα ή τη χώρα του επενδυτή αλλά στο κεντρικό στρατηγείο για να έχουν το κύρος του αφεντικού υπο τους όρους του οποίου γίνονται.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Καθηγητής

Πολυτεχνείο Κρήτης

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ   >  http://www.blogger.com/home?pli=1

Stavroulakis Peter-Hellenic Quest

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.  
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας..  
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά:
Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που
θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.  
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.  
Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.  
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.  
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..  
Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.  
Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.. Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο
συνεχίζεται.  
Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε:
Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .  
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής.
Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .  
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο)
εννοείται με το αμ (σημαίνον).  
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.  

ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ,
γεωμετρία = γη +μετρώ,
προφητεία = προ + φάω,
άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).  
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες.
Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων
αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες.  
Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.  
< BR>
Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη
=....LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ....., κυκλο....,
ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ....., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ...,
ΣΥΜ....., κ.λπ..  
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ
 
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.  
Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.  
Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.  
Προωθήστε αυτό το μήνυμα! Όχι για λόγους σοβινιστικούς, Μα για να μαθαίνουμε σιγά-σιγά την αλήθεια !

   ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ   >  http://www.blogger.com/home?pli=1

Ευαγγελίου Χρήστος-ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Δρ. Χρήστος Κ. Ευαγγελίου

Συμπληρώθηκαν εφέτος σαράντα πέντε χρόνια από τον Φεβρουάριο του 1964, οι εκλογές του οποίου έφεραν τότε στην εξουσία την Ένωση Κέντρου με την απίθανη (για τα ελληνικά εκλογικά και πολιτικά πράγματα) πλειοψηφία του 53%. Ο αρχηγός της, Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρεσβύτερος, ορκίστηκε Πρωθυπουργός της Νέας Κυβέρνησης και Υπουργός Παιδείας, με Υφυπουργό τον Λουκή Ακρίτα και Γενικό Γραμματέα τον αείμνηστο Ευάγγελο Π. Παπανούτσο.

Η ηγετική και πνευματική αυτή τριανδρία ήταν υπεύθυνη για την εκολαφθείσα τότε  περίφημη «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση», η οποία ψηφίστηκε λίγους μήνες αργότερα από την «Επιτροπή Εξουσιοδοτήσεως» της Βουλής των Ελλήνων και κατέστη νόμος του Κράτους με το ιστορικό Νομοθετικό Διάταγμα 4379/1964.

                Η πρώτη από τις δέκα καινοτόμες και βασικές αλλαγές που επέφερε η «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση» αφορούσε την λεγόμενη «Δωρεάν Παιδεία» και είχε διατυπωθεί και επεξηγηθεί με τον εξής τρόπο από τον εμπνευστή της Κύριο Ευάγγελο Παπανούτσο: «Δωρεάν Παιδεία σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες», δηλαδή «κατάργηση των εισπραττόμενων από τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα διδάκτρων ή εξετάστρων οποιασδήποτε μορφής, δωρεάν παροχή ή προσφορά σε πολύ χαμηλές τιμές των διδακτικών βιβλίων, μαθητικά και φοιτητικά συσσίτιο, καθώς και υποτροφίες, σε μεγάλη κλίμακα».

Προφανώς, ευγενής στόχος των μεταρρυθμιστών ήταν να γίνει το αγαθό της παιδείας κοινό σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού λαού. Με την εισαγωγή του «Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου», που εξασφάλιζε με πανελλήνιες εξετάσεις την αδιάβλητη επιλογή των φοιτητών για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, και την αύξηση των κρατικών υποτροφιών η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση πέτυχε πράγματι να ανοίξει τις πύλες των Πανεπιστημίων σε πολλούς αριστούχους μαθητές της Ελληνικής επικράτειας, που ήταν οικονομικά αδύνατοι.

Ο υπογράφων ήταν ένας από τους μαθητές που βοηθήθηκαν από τα μεταρρυθμιστικά και γενναιόδωρα μέτρα της τότε δημοκρατικής Ελληνικής Κυβέρνησης. Είχα την ευτυχία να εισαχθώ στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών το 1964 με υποτροφία του ΙΚΥ, την οποία διατήρησα καθ’ όλα τα έτη των σπουδών. Για τον λόγο αυτό, είμαι προσωπικά και βαθιά ευγνώμων στους πρωτεργάτες της τότε Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, ιδιαίτερα προς τον Ε. Παπανούτσο, με συστατική επιστολή του οποίου κατόπιν έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ. Θέλω να τονίσω το σημείο αυτό ώστε να μη φανεί ως ένδειξη αχαριστίας η καλόπιστη κριτική που έπεται.

Το φωτεινό όραμα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστών του 1964 και την μεγάλη ελπίδα που γέννησε η προσπάθεια εκείνη ήρθε να διαψεύσει ή να ανακόψει η Στρατιωτική Δικτατορία του 1967. Ο Γεώργιος Παπανδρέου σύρθηκε στη φυλακή και ο Ευάγγελος Παπανούτσος τέθηκε σε κατ’ οίκον επιτήρηση κατά την διάρκεια της επταετούς Δικτατορίας. Με την μεταπολίτευση πάντως ο Παπανούτσος, που επέζησε της Δικτατορίας, και η Εκπαιδευτική του Μεταρρύθμιση επανήλθαν στο προσκήνιο επίσημα, γιατί ανεπίσημα δεν είχαν τελείως αποσυρθεί. Ακόμη και οι Δικτάτορες δεν τόλμησαν να αθετήσουν έναν τόσο λαοφιλή θεσμό όσο ήταν τότε η «Δωρεάν Παιδεία». Με την αναγγελθείσα περικοπή των αγροτικών χρεών οι Δικτάτορες υπερέβαλαν μάλιστα τους Δημοκράτες σε φιλολαϊκά και δημαγωγικά μέτρα. Ας είναι, περασμένα ξεχασμένα.

Γεγονός πάντως παραμένει ότι, 45 ή 35 χρόνια μετά την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1964, και τις άλλες που επακολούθησαν κατά καιρούς με την εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, το σύστημα της Ελληνικής Παιδείας «νοσεί νόσον βαρείαν», όπως θα έλεγε μία διάγνωση του Ιπποκράτη ή του Γαληνού. Τα πρόσφατα λυπηρά γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών και των μαθητών σε όλη την Ελληνική Επικράτεια με την απίστευτη έκρηξη οργής, βίας, και βανδαλισμών, ήρθαν να επιβεβαιώσουν την διαπίστωση ότι η Ελληνική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα νοσεί σοβαρά.

Ανάμεσα στα αίτια για την νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στα Γυμνάσια, τα Λύκεια, και τα Πανεπιστήμια της χώρας, πρέπει να αναφερθεί πρωτίστως η άκαιρη πολιτικοποίηση των μαθητών και των φοιτητών στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση του 1974. Οι εξεγέρσεις των  φοιτητών της Νομικής (στην οποία φοιτούσα τότε) και του Πολυτεχνείου είχαν καταφέρει να ρίξουν την Κυβέρνηση των Συνταγματαρχών. Έπρεπε τώρα να θωρακίσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες των Ελλήνων πολιτών. Αλλά, όπως πολύ σοφά έχει τονίσει Πλάτων ο Αθηναίος, «η υπερβολική ελευθερία οδηγεί σταθερά στη δουλεία των πολιτών και και την αναρχία της πόλης».

Ασφαλώς τα βαθύτερα αίτια πάνε πιο πίσω, κατά τη γνώμη μου, στο δημοκρατικό δόγμα της «Δωρεάν Παιδείας». Τούτο μπορεί να ακούγεται μεν ευχάριστα στα λαϊκά ώτα, αλλά είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, ειδικά για μικρές και οικονομικά ανίσχυρες χώρες, όπως η Ελλάδα. Η χώρα μας, έχοντας να αντιμετωπίσει τον  ιστορικό εφιάλτη της Τουρκικής απειλής, είναι υποχρεωμένη να καταδαπανά τεράστια ποσά για τις αμυντικές της δαπάνες, που είναι σε βάρος των δαπανών για την παιδεία, την υγεία, και την κοινωνική πρόνοια.

Χωρίς αυτόν τον απειλητικό εφιάλτη, και με φωτισμένη υπερκομματική ηγεσία, η Ελλάδα ίσως να μπορούσε να κάνει πραγματικότητα το όραμα της «Δωρεάν Παιδείας», όπως το οραματίστηκαν οι μακαρίτες Ευάγγελος Παπανούτσος και Γεώργιος Παπανδρέου. Αλλά, «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν των δεόντων γίγνεται», όπως θα μας έλεγε ο διάσημος και Δημοκρατικός Δημοσθένης.  Αλλά, ούτως εχόντων των πραγμάτων, τι δέον γενέσθαι; Απαντώ:

Πρώτον, εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας να γίνεται με βάση τις επιδόσεις των μαθητών στα Λύκεια, ενώ ο αριθμός εισακτέων και η σειρά προτεραιότητας θα καθορίζονται αντίστοιχα από κάθε Σχολή με ειδικά και προκαθορισμένα κριτήρια.

Δεύτερον, το δόγμα της «δωρεάν παιδείας» πρέπει να τροποποιηθεί ριζικά. Δηλαδή, διατηρείται μεν η «δωρεάν παιδεία», αλλά περιορίζεται μόνο για τους αριστούχους και οικονομικά αδύνατους φοιτητές των Πανεπιστημίων και των Ανωτέρων Σχολών, καθώς και για τους μαθητές των Λυκείων. Οι άριστοι, αλλά οικονομικά ευκατάστατοι μαθητές και φοιτητές, θα δέχονται «έπαινον αριστείας» ως τιμητική διάκριση, χωρίς χρηματική αμοιβή.

Τρίτον, ειδική βαρύτητα να δίνεται στις ανθρωπιστικές και κλασικές σπουδές με την πρόβλεψη της Πολιτείας να προωθούνται οι  απόφοιτοι των σχολών αυτών στην αλλοδαπή για μεταπτυχιακές σπουδές. Οι φοιτητές και φοιτήτριες προβλέπεται να προσλαμβάνονται ως οικότροφοι από ευκατάστατες Ελληνικές οικογένειες του εξωτερικού με την υποχρέωση να παραδίδουν κατ’ οίκον μαθήματα στα παιδιά των οικογενειών αυτών ή άλλων συγγενών.

Τέταρτον, οι εξ Ελλάδος αριστούχοι φοιτητές και φοιτήτριες θα γίνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο πρεσβευτές της μητέρας πατρίδας και σύνδεσμοι παιδευτικοί και πνευματικοί για τους Έλληνες της δεύτερης και τρίτης γενεάς του εξωτερικού και διάσπαρτου Ελληνισμού.

Πέμπτον, αναμένεται ότι πολλοί από τους νέους αυτούς θα αναπτύξουν δεσμούς φιλίας που θα καταλήξουν πιθανόν στο αίσιο τέλος του γάμου. Έτσι θα λυθεί ένα σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές Ελληνικές κοινότητες σχετικά με την εύρεση κατάλληλων συζύγων για τα τέκνα τους, που καταλήγουν σε μικτούς γάμους και συνεχή αποκοπή από τις πάτριες παραδόσεις και τις παιδευτικές αρετές του γένους των Ελλήνων.

Φρονώ λοιπόν ότι, με τα απλά αυτά μέτρα και την επαναφορά στοιχειώδους πειθαρχίας στα Λύκεια και τα Πανεπιστήμια της χώρας, η Ελληνική Παιδεία θα μπορούσε να ανακάμψει προς το καλύτερο. Ως απόγονοι των Ελλήνων, που έβαλαν πάνω απ’όλα την παιδεία και έτσι εδραίωσαν την φιλοσοφία και την δημοκρατία, πρέπει και μπορούμε να γίνουμε και πάλι φωτοδότες και πρωτοπόροι  της Οικουμένης στον στίβο του πνεύματος και να πάψουμε να είμαστε επαίτες και ουραγοί της Ευρώπης.

Ο Δρ. Χρήστος Ευαγγελίου είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Towson και συγγραφέας πολλών φιλοσοφικών συγγραμμάτων το πιο πρόσφατο με τίτλο, Πολιτικά Θέματα: Ελληνικά και Ευρω-Ατλαντικά.

   ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ   >  http://www.blogger.com/home?pli=1